Odchudzanie a głodzenie się – różnice

W dzisiejszych czasach wielu z nas marzy o nienagannej sylwetce, i idealnych proporcjach. Problem w tym, że odchudzanie uzależnia. W odchudzaniu jak w każdym innym nałogu łatwo można popaść w skrajność.

Jak zawsze coś nas motywuje do podjęcia jakiegokolwiek działania. Czy to obraz w lustrze, czy zdjęcia „idealnych” modelek z instagrama. Wszystko jest zależne od tego, jak na daną zmianę patrzymy. Czy widok w lustrze nas wręcz obrzydza, czy po prostu chcemy zrobić coś dobrego dla siebie i własnego zdrowia.

Najczęściej głodzić się zaczynamy pod wpływem impulsów odbieranych od znajomych, czy rodziny. Wypominając nam wszelkie defekty nasi bliscy nie są świadomi szkód, jakie wyrządzają w naszej głowie.

Mając coraz to większy żal do siebie, oraz czując obrzydzenie do własnej osoby, nigdy nie zaczniemy działać w kierunku naszego zdrowia i lepszego samopoczucie, chociaż pozornie będziemy myśleć, że właśnie w tym kierunku zmierzamy.

Najważniejsze w rozpoczęciu kuracji odchudzającej jest kontrola lekarza rodzinnego, oraz dietetyka co będzie kontrolował ilość i jakość spożywanych przez nas posiłków.

Na pierwszą wizytę warto zapisać się do psychodietetyka, który szerzej powie nam jak podchodzić do kwestii odchudzania.

Ważne jest także, aby ustalić sobie regularne godziny spożywania posiłków. Dzięki takiemu nawykowi nauczymy nasz organizm regularności i w ciągu dnia ograniczymy gwałtowne spadki cukru we krwi, co skutkuje nie podjadaniem między posiłkami.

Głodzenie się to działanie z premedytacją, ze szkodą dla samego siebie. Od odchudzania różni się tym, że zamiast jeść regularne zbilansowane posiłki wówczas my nie jemy praktycznie nic.

Głodówki są uzależniające jak potwierdzają obserwacje prowadzone przez psychologów i psychiatrów.Głodzenie się jest przede wszystkim problemem natury psychicznej. Głodówka trwająca więcej niż tydzień może być pierwszym symptomem prowadzącym do zaburzeń odżywiania.Dlatego warto wiedzieć, aby nigdy nie zaczynać gubić wagi na własną rękę.

Odchudzanie się to poważna sprawa i wymaga ono ścisłej kontroli lekarza, oraz konsekwentnej współpracy z psychodietetykiem.