Należy wyjaśnić, że to co potocznie nazywa się firmą, to w rzeczywistości oznacza przedsiębiorstwo. Firma to nazwa. W przypadku jednoosobowych działalności gospodarczych składa się ona obowiązkowo z imienia i nazwiska właściciela. Do członu obligatoryjnego może być dodana finezyjna nazwa. Firma nie może wprowadzać w błąd, zwłaszcza co do tożsamości przedsiębiorcy. Dlatego z mocy prawa zakazana jest sprzedaż samej firmy. Możliwe jest tylko upoważnienie inne przedsiębiorcy do korzystania naszej firmy, ale pod warunkiem, że nie wprowadza to w błąd.
Można handlować za to przedsiębiorstwem, czyli zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Można tę masę majątkową sprzedać w całości lub w częściach. Ustawodawca wśród składników przedsiębiorstwa wymienia na pierwszym miejscu: oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa). Dalej mowa też o majątkowych prawach autorskich i majątkowych prawach pokrewnych. Dlatego możliwe jest sprzedaż czegoś równie cennego – marki produktu lub usług. Można zatem wydzielić rozpoznawalną nazwę, którą można sprzedać. Nie można jednak nabyć cudzego imienia i nazwiska i wpisać je do rejestru przedsiębiorców, zamiast swojego – jako firmę.
Jak przebiega transakcja?
Nabywca zakłada nową działalność gospodarczą. Zbywca dokonuje w umowie opisu wszystkich składników przedsiębiorstwa, które chce sprzedać. Spis ten należy ująć w umowie. Musi być ona pisemna, z poświadczonym notarialnie podpisem. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy w ramach tej transakcji, dochodzi do sprzedaży nieruchomości. Wówczas umowa musi mieć formę akty notarialnego.